Berkin'e

Bu ülkede 15 yaşında bir çocuk devlet eli ile öldürüldü. İlk değildi, son olacak gibide değil. Bu ülkenin tarihi katili belli faili meçhullerle dolu. Kendi tarihinden bi haber, bu 12 yıllık iktidardan önce ülkede hiçbir sorun yok sananlar sözde gösterdikleri tepkilerle Berkin’e ve ailesine büyük hakaret etmektedir. Bir çocuğun ölümünün ardından bunu çok basit nedenlere bağlayıp göstermelik tepkiler veren işler ciddiye binince bu denli pasif kalan insanların samimiyetsizlikleri midemi bulandırıyor. İnsanlar sokaklarda can veriyor. Açlık grevleri yapıyor. Bu arkadaşlar daha doğru dürüst bir anma töreni bile yapamıyor. Bu arkadaşlara karşı olan öfkemi bir kenara bırakarak birazda bu olayla ilgili görüşlerimden bahsedeyim.

Berkin’i kaybettiğimiz 11 Mart günü hasta olduğum için okula gitmedim ve evdeydim. Yataktan kalkacak halim bile yoktu. Saat 10 buçuk gibi bilgisayarımı elime alıp baktığımda gördüğüm ilk haber ölüm haberiydi. Benim arasında 2 yaş olan bir çocuk polis tarafından öldürülmüştü. 269 günlük koma süresince 16 kiloya düşen Berkin kardeşimiz ölmüş ve katilleri serbest bir şekilde sokaklardalar. Meydanlarda cinayet işlemeye devam ediyorlar. Bir süre sonra Karataş Lisesi öğrencilerinin yaptıkları eylemi, ders boykotunu gördüm. Karataş’taki kuzenime mesaj attım “sende eylem yapıyor musun?” diye. Karataş’takiler gerçekten öyle bir ciddiyetle yapmışlar ki eylemi fotoğraflarının çekilip internete konduğundan haberleri yoktu. Bana “sen nerden biliyorsun?” dedi. Bu çocuklar sözde bizden daha bilinçsiz, daha tembel düz liseli çocuklar. Ama kimseden görmeden ve kimselere göstermeden, en azından gözlerine sokmadan eylemlerini gerçekleştirdiler. Karataş’takilerin yaptıkları bu eylem sosyal medyada yer bulup yayıldıktan sonra başka okullarda buna benzer eylemler gerçekleştirdiler. Benim okulumda da buna benzer bir eylem yapılsada yapanların çoğunun, özellikle yaptıkları bu eylemi insanların gözlerine sokanların ve kendi reklamını yapanların ciddiyetsizliği ve tavırları kendi jenerasyonuma karşı olan inancımı bir kez daha zedeledi. Tekrardan anladım ki bazılarımız bir çocuğun ölümü ardından prim yapabilecek kadar kalpsiz ve bilinçsiz. siyasetçilerimiz ölen çocuklar üzerinden rant elde edecek kadar iki yüzlü ve şerefsiz. Gençler hesap soramayacak kadar bilinçsiz. Ağızlarına kemalizm diye bir şey dolamışlar siklerinin dikine gidiyorlar. Kendi korunaklı evlerinde, küçük burjuvalarında kendilerini isyankar sanıp ergenliklerini geçiriyorlar. İdeolojik karmaşalar içinde yüzüyorlar. Ve bu sırada insanlar sokaklarda ölmeye devam ediyor.

Berkin bir daha geri gelmeyecek ama başka bir Berkin’in daha olmaması bizlerin elinde.